පසුගිය වෙසක් පුන් පොහෝ දින ශ්‍රී දළදා මාලිගාව ඉදිරිපිටදී සිය සිරුරට ගිනි තබාගෙන සිය දිවි නසා ගත් බෝවත්තේ ඉන්දසාර නම් භික්ෂූන් වහන්සේ පිළීබද මේ වන විට සමාජයේ නොයෙක් අංශවලින් විවිධ කෝනවලින් නිනිදා හා ප්‍රසංසා ගලා එමින් පවතී. මේ අතර උන් වහන්සේගේ ‘මිනිය‘ ඔවුන්ගේ වදනින් කිවහොත් ශ්‍රී දේහය විකුණාගෙන කෑමට විවිධ පිරිස් ඇන කොටා ගනිමින් සිටිති.
මේ නාඩගම දුටු බොහෝ පිරිස් මේ පිළීබද දක්වන්නේ දැඩි පිළිකුලකි. මේ වන විට facebook මිතුරු ජාලය පුරා පිරිසක් උන් වහන්සේ විකුණමින් සිය මඩිය තර කර ගැනීමට උත්සහ දරමින් සිටින අතර, බොහෝ දෙනා මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රසිද්ධියේ සිය විරුද්ධ මතවාදය ඉදිරිපත් කරමින් සිටී.
කෙසේ වෙතත් මේ සම්බන්ධයෙන් අපට ද ඇත්තේ දැඩි පිළිකුලකි. එනම් බුදුන් වහන්සේගේ ධර්මය හිස මත තබා ගනිමින් ම්ලේච්ඡත්වය කරා බුදු පුතුන් ගමන් කිරීමයි. යම් අරමුණක් වෙනුවෙන් සිය ජීවිතය තොර කර ගැනීම ජීවිත පූජාවක් වූයේ ධර්මයෙන් තොරවූ ම්ලේච්ඡත්වයෙන් ලොව වැසී තිබූ යුගයේදීය. එකල්හි අරමුණු වෙන්වෙන් දිවි තොර කර ගැනීම උත්තම පූජාවකි. නම්ත් බුද්න් වහන්සේගේ ධර්මයෙන් මේ ලෝකයට සත්‍ය ඉදිරිපත් වූ බව පුන පුනා කියමින් ලංකාද්වීපය ධර්ම රාජ්‍යයක් කිරීමේ අරමුණික් කටයුතු කරනවා යැයි පාරම් බානා පිරිස බුදු වදන් වලට පිටුපා කටයුතු කිරීම කිනම් අයුරකින් අගය කළ යුතු දැයි අපට නොවැටහේ.
මේ අතර මෙය ජීවිත පූජාවක් යැයි පවසමින් හරක් වෙනුවෙන් (රටේ තවත් දැවෙන් ප්‍රශ්න රැසක් ඉදිරියේ ඇස් කන් වසා සිටිමින්) දිවි තොර කර ගත් හිමියන්ගේග මිනිය වෙනුවෙන් දැන් තවත් සිවුරු පොරවා ගත් කිහිප දෙනෙකු ගිනි තබාගැනීමට සූදානම් වී ඇත. ඔවුන් පවසන්නේ මෙය සෙල්ලමට නොගත යුතු කාරනාවක් බවයි.
මේ සියලු නාටකයන් දෙස බලා සිටි අපට අවසන පැවසීමට ඇත්තේ එක් කරුණක් පමණි. එනම් හරකුන්ගේ ජීවිත වෙනුවෙන් බෝවත්තේ ඉන්දසාර නම් හරකෙකු ගිනි තබා ගත් අතර, ඉන්දසාර නම් හරකා වෙනුවෙන් තවත් හරක් රැලක් ඒ මග යාමට සූදානම් බවයි. අහෝ ඉන්දසාර නොදුටු මොක් පුර….
No comments:
Post a Comment